Istnieje jedyny powód, dla którego warto żyć osobie niepełnosprawnej, takim ja ja lub moi koledzy na wózkach lub ludzie z inną niepełnosprawnością. Jest to miłość dla drugiego człowieka. Mimo że ludzie będą nas unikać albo wytykać palcami.
Ja wiem, że ludziom, którzy myślą o mnie w ten sposób, trzeba pokazywać, że jestem taki sam, jak osoby sprawne - i to nie znaczę tylko tyle, że jestem na wózku i potrzebuje pomocy innych.
Kiedy widzę osoby niepełnosprawne,obojętnie z jakim schorzeniem mam poczucie winy.Wydaję się sobie taka leniwa,niewdzięczna prawie niemiła.Ciągle na coś narzekam,mogłabym zrobić więcej niż robię,częściej się uśmiechać-właśnie jak Wy-niepełnosprawni.Staram się więc dorównać Wam i czuję jakie to trudne i podziwiam Was za siłę jaką macie.Kocham Was i uczę się od Was szacunku do życia i ludzi.
OdpowiedzUsuń